Pierwsze ślady obecności aloesu odnaleziono również
w Egipcie, w „Egipskiej Księdze Lekarstw” a także papirusie z Eber z
1550r. p.n.e.. Egipcjanie traktowali aloes niemal
mistycznie. Ofiarowywano go w charakterze prezentu w czasie czasie
pogrzebowych ceremonii symbolizującym życie po śmierci. Sadzono go
dookoła piramid, wyznaczając drogę faraonów do Krainy Umarłych. Do tej
pory w Egipcie aloe vera sadzony jest wokół cmentarzy.
Muzułmanie zawieszali go nad drzwiami swoich domostw na znak odprawionej
pielgrzymki do Mekki. Obyczaj ten nadal funkcjonuje w ”Kraju Faraonów”. Aloes umieszczany jest nad drzwiami nowego domostwa, żeby zagwarantować w ten sposób dobrobyt i zdrowie. Mimo, iż sposób ten pozbawiał go zarówno wody, jak i ziemi mógł przeżyć całe lata , a wręcz rozkwitnąć.
Kupcy arabscy rozsławili aloe vera w świecie azjatyckim. niezwykle szybko wpisano go do urzędowego spisu medykamentów medycyny indyjskiej. Aloe vera stosowano w niemal na całym świecie, w Chinach, Tybecie, na Sumatrze, Filipinach, w Ameryce Środkowej i Południowej, Afryce, na Jawie, Hawajach, Kubie, Jamajce, w Meksyku, w Europie. Znacznie prościej jest wymienić miejsca, gdzie nie był stosowany. Arabowie rozprzestrzenili jego sławę na całej kuli ziemskiej.
